Ευρώπη: Αξιοποίηση τεχνολογίας για την μέτρηση και τον περιορισμό των εκπομπών CO2 στη ναυτιλία
Οι εκπομπές CO2 των πλοίων είναι εξαιρετικά επιβλαβείς. Οι νέες όμως τεχνολογίες προσπαθούν να περιορίσουν αυτό το πρόβλημα. Από ένα σταθμό παρακολούθησης κοντά στο λιμάνι του Αμβούργου, οι επιστήμονες κατευθύνουν ένα ειδικά εξοπλισμένο drone προς τα μεγάλα πλοία. Εκεί το drone μετρά σε πραγματικό χρόνο τις εκπομπές CΟ2. Αυτή είναι μια νέα μέθοδος επιθεώρησης που χρησιμοποιείται πλέον συχνά από αρκετές χώρες στην Ε.Ε., για την εύρεση των ρυπαντών:
Ερευνητές από το ευρωπαϊκό έργο SCIPPER https://www.scipper-project.eu/ συγκρίνουν διαφορετικές τεχνικές μέτρησης της μόλυνσης, από drone μέχρι παράκτιους αισθητήρες τελευταίας γενιάς και διαστημικούς δορυφόρους. Θέλουν να διασφαλίσουν ότι όλα τα όργανα δίνουν αξιόπιστες και ακριβείς ενδείξεις, στις οποίες μπορούν να βασιστούν οι επιθεωρητές για να κάνουν τους ελέγχους και να επιβάλλουν τη συμμόρφωση με τους νέους κανονισμούς.
Ο συντονιστής του πρότζεκτ, Λεωνίδας Τζιαχρήστος, καθηγητής στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, μας εξηγεί: «Ιδανικά, θα έχουμε διάφορες τεχνικές στη διάθεσή μας και θα τις εγκαταστήσουμε σε όλα τα μεγάλα λιμάνια στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Θα έχουμε σταθμούς παρακολούθησης ώστε να διασφαλίσουμε ότι όλα τα πλοία χρησιμοποιούν το καύσιμο που λένε ότι χρησιμοποιούν, ότι οι μηχανές τους είναι καλιμπραρισμένες και έχουν το αναγκαίο επίπεδο εκπομπών αερίων».
Αισθητήρες που είναι τοποθετημένοι σε ακτές, λιμάνια και γέφυρες μπορούν να παρακολουθούν την κυκλοφορία των πλοίων και να ανιχνεύουν διαφορετικούς ρυπογόνους παράγοντες που προέρχονται από τα σκάφη που περνούν. Η ποιότητα του αέρα βελτιώνεται χάρη στις δράσεις της Ευρώπης. Το 2015, η Ε.Ε. περιόρισε δραστικά τις εκπομπές θείου στη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα. Ο Γιόχαν Μέλκβιστ είναι καθηγητής τηλεχειριζόμενων οπτικών αισθητήρων στο Πολυτεχνείο Τσάλμερς της Σουηδίας: «Το μεγάλο ζήτημα ήταν πώς θα υπάκουαν οι άνθρωποι και θα ακολουθούσαν τους κανόνες; Γιατί μπορούν να βγάλουν πολλά λεφτά, αν δεν τους ακολουθήσουν. Έχουμε δει λοιπόν μια σταδιακή βελτίωση. Για παράδειγμα, εδώ στον ποταμό Έλβα, μπορεί να είναι περίπου 1% πάνω από το όριο, ίσως και λιγότερο. Μπορούμε να δούμε κάτι τέτοιο και στο άνοιγμα στην Βαλτική Θάλασσα. Η συμμόρφωση λοιπόν είναι εξαιρετική».
Με λιγότερα οξείδια του θείου στην ατμόσφαιρα, όσοι ζουν στις ακτές μπορούν να αναπνεύσουν καλύτερα. Οι θαλάσσιες όμως μεταφορές παραμένουν ένα αυξανόμενο πρόβλημα για το κλίμα, παράγοντας το 2-3% των συνολικών εκπομπών CO2. Αν δεν αλλάξει κάτι, η προβλεπόμενη αύξηση της ναυτιλίας μπορεί να τριπλασιάσει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του κλάδου μέχρι το 2050.
Για να πιάσει τους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού, η ναυτιλία πρέπει να γίνει πολύ πιο καθαρή. Πρέπει να αλλάξουν πολλά στον τρόπο σχεδιασμού και κατασκευής των πλοίων, στα καύσιμα και στη λειτουργία τους και στην δραστηριότητα των πλοίων εντός λιμένος.
Γενικά παρατηρείται ότι υπάρχει πρόοδος όσον αφορά στις εκπομπές θείου με πιο καθαρά καύσιμα στη ναυτιλία. Τι γίνεται όμως με τον αντίκτυπο της ναυτιλίας στο κλίμα; Είναι δυνατόν τα πλοία να παράγουν λιγότερο CO2 και άλλα αέρια του θερμοκηπίου;
Ο Γιάαπ Κέμπρααντ, εκτελεστικός διευθυντής της Waterborne https://www.waterborne.eu/ , της ευρωπαϊκής πλατφόρμας έρευνας και καινοτομίας για πλωτές μεταφορές απαντάει:
«Είναι τεχνικά εφικτό να παράγουμε λιγότερες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, αλλά και λιγότερους ατμοσφαιρικούς και θαλάσσιους ρύπους και θόρυβο. Εργαζόμαστε πάνω σε λύσεις που είναι οικονομικά βιώσιμες. Ένα από τα παραδείγματα που τραβούν την προσοχή είναι τα ηλεκτροκίνητα φέρι μποτ, γιατί μεταφέρουν επιβάτες. Έχουμε όμως ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι όλα τα πλεούμενα να κινούνται χωρίς εκπομπές αερίων».
Συντάκτης
admin